Bolivia 21 september - 4 oktober
- 21 september
- 22 september
- 23 september
- 24 september - van Uyuni naar Potosi
- 25 september - Potosi
- 26 september - van Potosi naar Sucre
- 27 september - Sucre
- 28 september e.v.
21 september
Vandaag is ons avontuur naar Bolivia begonnen. Door een pick-up truckje bij ons hotel opgehaald en afgezet bij de grens met Bolivia. Daar stond een jeep klaar voor de komende dagen. Figo is onze chauffeur, hij spreekt 1-1/2 woord engels en een half woord nederlands. Dus spaans is de voertaal en dat lukt wonderwel. Naast Figo zit Juana, zij zorgt de komende dagen voor de inwendige mens. Wat een luxe he? Daar houdt de luxe dan ook op. Maar de omgeving vergoedt alles, zie foto's. Het hoogste punt vandaag was 4950m, dat is hoger dan de Mont Blanc (4810m). Tussen de middag gegeten op stopplek waar alle jeeps komen en Juana had een schaal heerlijke rauwkost voor ons en broodjes met kaas en worst. Lijkt ook nog luxe. Maar ho, lees maar verder. Ons "hotel" voor vannacht ligt op 4300m, verwarming is er niet en het wordt vannacht ca -10°. We hebben zowaar een eigen kamer met behalve een aantal bedden helemaal niets. Toilet is op de gang, doorspoelen met een bakje water dat je uit een ton moet scheppen, stromend water is er niet, dus ook geen douche. Maar het ligt wel mooi, tegenover het Laguna Colorado (zie foto). Overigens hoor je ons niet klagen, we wisten dit van tevoren en een warmwaterkruik zit in de tas. Verder is het laagjeswerk: hemd, T-shirt, bloes met lange mouwen, dun jackje of trui en een dik fleecejack. Een maillot onder je afritsbroek en voor buiten nog een winddicht jack. En dan te bedenken dat dit hotel naast een dorpje ligt. Hier wonen dus ook het hele jaar door mensen, in heel kleine huisjes.
Onderweg, onze jeep
Pech onderweg, gelukkig niet bij onze jeep (gebroken as)
Als je dit ziet kun je je voorstellen hoe stoffig we na 3 dagen waren.
We kwamen tot op 4950m hoogte (ruim 100m hoger dan de Mont Blanc!
Pootje baden in een heetwaterbron
Geisers, of kookpotten van de duivel? Gloeiend hete smerig stinkende bubbelende dunne grijze modder
E.e.a. bij Sol de Manana, een thermisch gebied op 4850m hoogte.
Flamingo's in Laguna Colorada (het water is rood gekleurd door algen en rood sediment)
Laguna Colorada
22 september
Vandaag een flinke afstand gereden over bar slechte wegen: vol met grote stenen en weer heel stoffig. De route ging langs diverse kleine lagunes, met mooie kleuren en veel flamingos's. Ook langs een actieve vulkaan gereden, waar een mooie rookpluim uitkwam.En aan Figo gevraagd hoe het met de onrust in Bolivia is. Hij vertelde dat er momenteel wordt onderhandeld en dat het veel rustiger is geworden.
De berg met de zeven kleuren
Flamingo's
Veel flamingo's
De actieve vulkaan Ollagüe, de top ligt op 5868m.
Arnold op de uitkijk
Lama's
23 september
Vandaag over de zoutvlakte gereden, de Salar de Uyuni. Een zoutlaag van 8m dik met daaronder water. Het is een immens grote vlakte, zout zover het oog reikt. De langste afstand die je kunt rijden in rechte lijn is 125km. We zijn o.a. gestopt bij een eilandje in het zout, waar heel veel cactussen groeien. Die krijgen hun zoete water via een ondergrondse stroom.En we hebben geluncht bij hotel de Sal, een 'hotel' dat helemaal van zoutblokken is gemaakt.
Vlakbij Uyuni hebben we het treinenkerkhof bekeken. Heel apart, zoveel wegroestende locomotieven. Om half vier hgebben we bij ons hotel afscheid genomen van Figo en Juana. We hebben een schitterende tocht gehad, die we niet snel zullen vergeten.
Het eersate wat we in het hotel hebben gedaan is onze broeken wassen (dat gaf een terracotta-kleurig sopje) en onze schoenen schoonmaken.
Dit lijkt wel een baai, foto genomen vanaf het eilandje
Hier zie je hoe immens de zoutvlakte is. Het stipje is een jeep
Op de zoutvlakte, de Salar de Uyuni
Vlaggenparade bij het zouthotel
Juana had weer een heerlijke lunch voor ons gemaakt
Trucage op het zout
Zoutwinning
Vreemd transport?
Het locomotievenkerhof bij Uyuni
Ook op het locomotievenkerkhof
24 september - naar Potosi
Vanmorgen hadden we nog een uurtje om door Uyuni te wandelen. Veel is er niet te beleven, eigenlijk alleen de markt en het straatbeeld. De vrouwen (meest oudere) in traditionele Boliviaanse kleding, met bolhoed, zijn erg mooi om te zien, maar ze willen niet op de foto.Om 10 uur vertrok de bus (een gewone lijndienst) naar Potosi, ruim 200km, 6 uur rijden. Een aparte belevenis. De hele reis stond er Boliviaanse muziek aan, maar steeds hetzelfde CD-tje. De muziek werd vrijwel overstemd door het gerammel van de (oude) bus, want het was een onverharde weg met nogal wat stukken 'wasbord'. Toilet was er niet, na 3 uur werd gestopt en kon je ergens achter een struik of muurtje gaan zitten. Het landschap was meestal mooi. Veel lama's gezien. Maar we waren blij dat we na 6.30 uur in Potosi aankwamen. Prima hotel met leuke binnenplaats.
De markt van Uyuni
Vrouwtje met bolhoed
De bus van Uyuni naar Potosi
25 september - Potosi
De hele dag in Potosi rondgeslenterd, straatjes, geveltjes, traditioneel geklede Boliviaanse vrouwen, veel om van te genieten. Potosi is de stad van de zilvermijnen. Het zilver ging allemaal naar Spanje (zilvervloot!) en Potosi was in de 18e eeuw de grootste stad van de wereld. Uit die koloniale tijd stammen veel barokke gebouwen.'s Morgens een rondleiding gehad door het Santa Teresaklooster (nu museum). De meisjes (meestal de tweede dochter van een welgestelde familie) gingen op 15jarige leeftijd het klooster in, bleven er hun hele leven en mochten niemand zien.
's Middags nog meer straatjes en geveltjes en een rondleidimg door het Casa de la Moneda, muntmuseum. Hier werden vroeger de Boliviaanse en Spaanse munten geslagen van het zilver uit Potosi. Tegenwoordig komen de Boliviaanse munten uit Spanje en die zijn bepaald niet van zilver.
De binnenplaats van ons hotel
Veel huizen hebben erkertjes op de bovenverdieping
De San Lorenzokerk
Kabelzooi
Eetzaal van de nonnen in het Santa Teresaklooster
Boliviaanse vrouwen
In het muntmuseum, groot houten apparaat om plaatjes zilver uit te walsen tot muntdikte
26 september - van Potosi naar Sucre
Vanmorgen de toren van de kathedraal van Potosi beklommen. Valt niet mee, hier op 4000m! Om één uur gaat onze bus naar Sucre, een rit van zo'n 3 uur.
Bovenin de klokketoren van de kathedraal van Potosi, met onze gids Dulfredo, een heel vriendelijke man
Uitzicht op het dak van de kathedraal van Potosi
El Cerro Ricco, de berg met de zilvermijnen
Schoolmeisjes van het lyceum
De bus was een stuk nieuwer en comfortabeler dan de vorige, dus dat viel weer mee. En de hele weg was geasfalteerd, dus asfalt kennen ze hier kennelijk toch ook.
En het wordt afgezaagd, het landschap was prachtig.
Aan het eind van de middag was er nog wat tijd om wat van Sucre, de witte stad, te zien,
Sucre, rechtenfaculteit
Deur van de kathedraal van Sucre
De binnenplaats van ons hotel (Hostal Sucre)
27 september - Sucre
Vandaag de stad Sucre bekeken. Lekker weertje: onbewolkt en 22gr.Omdat het zaterdag was, waren flink wat bezienswaardigheden helaas dicht, zoals La Recoleta, een kerk met klooster. Maar we hebben toch van alles gezien. O.a. het textielmuseum Asur (bedankt voor de tip, Elly), waar heel veel prachtige weefsels te zien zijn uit dorpjes in de omgeving. Er zaten ook twee vrouwen te demonstreren. Helaas mocht je er geen foto`s maken.
Morgen gaan we vier dagen de rimboe in, een oude handelsroute door de bergen, weer met een jeep. We dalen langzaam af naar Samaipata, in de buurt van Santa Cruz. Voorlopig geen updates dus........
Overigens is het hier overal rustig, niets van onlusten te merken. Er wordt nog steeds onderhandeld. Bij veel gebouwen staat wel een gewapende soldaat bij de ingang, maar dat schijnt normaal te zijn.
Prefectuur van het departement Sucre
Plein bij la Recoleta (kerk en klooster), met typische paars-blauwe boom
Uitzicht vanaf La Recoleta op de Sucre, met in het midden de toren van de kathedraal
Het interieur van de San Miguel kerk
28 september e.v.
Zondag 28 septemberVandaag begon onze tocht door de bergen. Het is een tocht vol verrassingen geworden. De verwachte 4x4 WD jeep bleek een krakkemikkig Mitsubishi busje te zijn. Maar de chauffeur reed wel lekker rustig (hij kon niet harder...)
Na alles wat we erover gelezen hadden, viel de markt van Tarabuco ons wat tegen. Je kunt nauwelijks leuke foto's van de mensen maken, ze willen het gewoon niet. We hebben er wel een mooi geweven kleedje gekocht.
In onze eindbestemming vandaag, Zudanez, komen nauwelijk toeristen. De mensen vinden het nu wel leuk als je een foto van ze neemt. Veel vrouwen zitten of lopen wol te spinnen.
Op de markt van Tarabuco
Deze kleding is kenmerkend voor de mannen uit Tarabuco
Landschap onderweg
Spinnend vrouwtje in Zudanez
Maandag 29 september
De verwachte 8 uur rijden vandaag blijkt maar 3 uur te zijn. De hele beschrijving van Passaat over deze tocht klopt totaal niet. Maar we zien wel een oorspronkelijk stukje Bolivia en onze gids Carlos vertelt er veel over, half engels, half spaans. En gisteren waren er in Zudanez veel mensen op straat omdat het zondag was, en vandaag in Villa Serana was het feest van San Miguel, de beschermheilige van dit dorp. We boffen dus.
's-Avonds waren er zware regen- en onweersbuien.
Huis te koop in Villa Temino. Inlichtingen: tel. 77138716
Deze plantjes groeien overal in de electriciteitskabels, maar in de stad blijven ze klein of gaan dood door de uitlaatgassen
Hier kochten we appels
Drukte op straat vanwege het feest van San Miguel
Deze twee mannetjes zaten op hun gemak alles te bekijken
Deze dag was spectaculair. Door de zware regen van gisteren waren er op een aantal plaatsen complete modderstromen omlaag gekomen. Tot twee keer toe moesten we ca. 1 uur wachten totdat bulldozers de troep hadden opgeruimd. Een spectaculair gezicht. Dat zie je normaal alleen op TV!
Deze auto had gisteravond nog geprobeerd om het riviertje over te steken.
Dat was blijkbaar niet gelukt, waarna de auto later overspoeld is met modder.
Het ziet er niet naar uit dat dat nog goed komt.
Met een grote bulldozer wordt de modder van de weg afgeschoven.
Het was een gigantische hoeveelheid traag stromende grijze prut.
Iets verderop was een bus blijven steken.
Met man en macht wordt hier de troep opgeruimd.
Hier was even geen bulldozer beschikbaar
Brug over de Rio Grande
We kwamen langs hele velden met deze enorme cactussen
Woensdag 1 oktober
Ons hotelletje van afgelopen nacht was heel bijzonder, het was een idyllisch plekje. Alles bij kaarslicht, want er was geen electra.
Verder was deze dag niet zo bijzonder, de verrassing van vandaag was dat we 2,5 uur hebben moeten wachten wegens wegwerkzaamheden. Je mocht er alleen buiten werktijd langs, d.w.z. rond 13:00 en na 16:00 uur. Het was er erg saai en heet. Om 17:45 pas in de eindbestemming van deze tocht, Samaipata. De gids en de chauffeur moesten nu nog ca. 10 uur terugrijden naar Sucre.
Ons knusse hotelletje van de afgelopen nacht, met Arnold, onze gastvrouw en de chauffeur.
We hebben onderweg een heleboel van dit soort kleine varkentjes gezien, ze lopen overal los
Pucara, een klein dorpje onderweg
Het lijkt wel of de tijd hier sinds de Middeleeuwen stil heeft gestaan.
We kwamen door meer van dit soort dorpjes, waar de mensen niet of nauwelijks verder komen dan hun eigen dorp.
Donderdag 2 oktober
We hebben gisteravondavond iets gegeten wat niet helemaal in orde was, waarschijnlijk sla/rauwkost. Allebei misselijk en aan de diarree. De excursie van vandaag afgezegd. We hebben wel een fijne kamer, een soort huisje, op mooi terrein, exotisch begroeid met allerlei planten en bomen. Het geheel wordt hiet beheerd door een nederlands echtpaar, dat erg begaan was met onze narigheid. We kregen een grotere kamer en een kolossale thermosfles met anti-diarrethee.
Ons huisje op La Vispera in Samaipata
Vrijdag 3 oktober
Vannacht lang en goed geslapen, we zijn weer helemaal opgeknapt.
Als afsluiting van de reis de tocht naar Santa Cruz met een aardige onderbreking bij 3 watervallen.
We zijn nu in Santa Cruz, waar behalve het plein met de kathedraal weinig aardigs is. Morgenochtend worden we om 7:30 uur opgehaald om naar het vliegveld te gaan.
Dit vreemde huis zagen we op onze wandeling naar de watervallen
Deur van de kathedraal in Santa Cruz