Fietsvakantie 2010 van Erica en Arnold
Zuidwest Oregon
Laatste wijziging aan deze pagina: 31-05-2020 11:28
woensdag 19 mei 2010: Waldport - tot iets voorbij Yachats
We begonnen met een heel mooie route over Cape Perpetua. De weg liep vlak langs de kust waar in de diepte de golven tegen de rotsen kapot sloegen.
Helaas was het inmiddels aardig gaan regenen en de lucht was egaal grijs. Bovendien vertelde iemand ons dat er een windwaarschuwing was uitgegeven met windstoten tot 90km/uur. Niet zo prettig om tegenin te fietsen. We hadden 25 km gefietst en wilden eigenlijk nog door naar Florence, maar we zijn toch maar zo verstandig geweest om al vroeg onderdak te zoeken. Zo kwamen we terecht bij Beachcombers Cottages, in een leuk klein huisje aan zee. 's-Middags klaarde het aardig op en zijn we nog even gaan uitwaaien op het strand.
Er staan hier veel huizen vlak bij de oceaan. Zouden ze hier nooit zoiets als springvloed hebben?
Uitzicht vanaf Cape Perpetua.
Prachtige ruige kust
Wij hadden huisje nr. 3
Op het strand.
De route met de foto's van 19 mei
of plak http://www.crondor.net/usa/waldport-z_yachats.kml in het zoekveld van maps.google.com
donderdag 20 mei 2010: Yachats - Reedsport
Het was vandaag een dag met een "strikje". We waren vertrokken in vol regen-ornaat, d.w.z. regenjack, regenbroek en regenschoenen, maar we hebben de hele dag geen druppel gehad. En we hebben de buien wel zien vallen, achter ons en voor ons. Er moet zelfs hagel en onweer geweest zijn, hebben we ons laten vertellen.
We reden weer over een prachtige kustweg, waarbij je steeds de branding kon horen en zien. Wat is de kust hiet toch mooi! Het was een goede beslissing om gisteren de regen en de storm over te laten trekken.
In de loop van de ochtend koffie gedronken bij een klein winkeltje. Dat hebben we al vaker gedaan. In een hoekje staat een gróte thermosfles koffie, je bedient jezelf (keuze tussen een grote of supergrote beker). We kochten er cinnamon rolls bij en warmden die zelf even op in de magnetron, die ook in de koffiehoek staat. En dan heerlijk buiten op een bankje in de zon gaan zitten.
's-Middags over lekker glad asfalt door een prachtig bos, in het gebied van de Oregon Sand Dunes. De zon scheen op de nog natte dennebomen en dat rook zalig. Het was echt genieten vandaag.
Tot Reedsport gekomen, 71 km. Motelletje genomen schuin tegenover een restaurantje dat er wel aardig uitzag. En daar hebben we inderdaad eenvoudig maar lekker gegeten. Met als toetje een overheerlijk stuk "very berry" pie, een pie met drie soorten bessen. Morgen fietsen we dat er wel weer af.
O ja, we hebben een appeltje gegeten bij een picknickbankje op de camping waar we 3,5 jaar geleden met de camper hebben gestaan.
Je ziet Erica nog net fietsen in de verte. (klik op de foto voor een vergroting)
Er vielen dus wel degelijk buien (Heceta Lighthouse)
Nog een keer uitzicht op Heceta Lighthouse
We gaan naar de Oregon Sand Dunes
Daar gaat Arnold
Picknicken, Arnold snijdt het brood.
Oregon Sand Dunes
Oregon Sand Dunes
De route met de foto's van 20 mei
of plak http://www.crondor.net/usa/z_yachats-reedsport.kml in het zoekveld van maps.google.com
vrijdag 21 mei 2010: Reedsport - Bandon
Cycling in the rain...... Dat was het wel vandaag! 's-Middags een behoorlijk lange opklaring, maar ook hagel, brrrr, het was maar 10°C. Zolang je aan het fietsen bent is die temperatuur niet erg, maar even lekker onderweg uitrusten is er niet bij.
Er waren geen bijzondere dingen op deze route, dus we hebben niet veel gemist.
Wel was er een uiterst onvriendelijke reactie van een automobiliste die ons niet snel genoeg naar haar zin kon inhalen. Naar Erica werd door een open raam het volgende gekrijst: "You people, you don't pay tax, so get off your bikes when other people want to drive to road.". En ook naar Arnold werd iets superonvriendelijks gesnauwd. De uitzondering die de regel bevestigt, want als je ziet dat je wilt oversteken, of links af wil slaan, dan wordt er al heel snel gestopt. Net als voor voetgangers.
Ondanks het slechte weer (of misschien juist daardoor) hebben we toch nog 85 km afgelegd. Hier en daar waren er flink steile klimmetjes, we reden o.a. op de Seven Devils Road. Elke "devil" is een heuvel, een soort zeven heuvelenroute dus, die kennen ze bij Nijmegen goed. (Hier was het wel flink hoger). Het hoogteprofiel: zie onder.
De brug naar North Bend, van vrij ver genomen en daardoor niet zo helder.
Het was een hele klim.
Heel handig, vooral met slecht weer, zoveel schone openbare toiletten.
En in ons fietsgidsje staat precies vermeld waar ze zijn.
De route met de 2 foto's van 21 mei
of plak http://www.crondor.net/usa/reedsport-bandon.kml in het zoekveld van maps.google.com
zaterdag 22 mei 2010: Bandon - Gold Beach
Hoe mooi het was en hoe ver. Een prachtige, maar behoorlijk inspannende dag. We begonnen met een pittig ommetje langs een uitzichtpunt in Bandon en daarna ging het ca. 35 km over Highway 101 tot Port Orford, door een groen, heuvelig landschap (= helling omhoog, helling omlaag, ....).
Vervolgens ging de weg bijna steeds langs de rotsige kust. Veel "seastacks" (losse, in zee staande rotsen) en mooie branding.
Afgezien van een paar verdwaalde druppels hebben we het de hele dag droog gehouden. Er waren af en toe wel buien, maar die waren op afstand. Boffen dus. Het blijft fris (max. 11°C) en de wind komt nog steeds uit de verkeerde hoek: zuid/zuid-west i.p.v. de beloofde noordwestenwind. Ondanks dat hebben we 94 km gefietst, de langste afstand tot nu toe. We waren dan ook goed moe. Maar een lekker etentje in een restaurantje schuin aan de overkant maakte weer veel goed.
Vuurtorentje bij Bandon
Face Rock Viewpoint (Bandon), met dreigende lucht.
Port Orford
Daar komt Erica aan.
Sea stacks.
De brug ten N. van Gold Beach
De route met de foto's van 22 mei
of plak http://www.crondor.net/usa/bandon-gold_beach.kml in het zoekveld van maps.google.com
zondag 23 mei 2010: Gold Beach - Brookings
Wat een heerlijke dag! In een lekker zonnetje fietsten we kilometers lang langs wéér een prachtige kustroute. Heel veel sea stacks vandaag. Misschien gaan al die zeegezichten jullie als lezers een beetje vervelen. Wij vinden het nog steeds schitterend, daarom hebben we deze route ook uitgekozen.
We kwamen twee jongens uit Michigan tegen, op de fiets onderweg van Seattle naar San Francisco. Een ervan had nederlandse voorouders, van beide kanten. De familie van zijn vader kwam uit Friesland. Hij heette Hiemstra.
We hadden maar een korte etappe (50 km), tot Brookings, waar we om half drie al kwamen. Daarna zijn we zonder bagage een klein stukje teruggereden, naar Harris Beach. Dat is een prachtig strandje, vol met sea stacks. Het was nu eb en we hoopten er tidepools met mooie beestjes, wieren of zelfs zeesterren te vinden. Maar iemand had ons al verteld dat je daarvoor nog lager tij moet hebben, wat eigenlijk alleen in juli en augustus voorkomt. Maar zonder dat was het ook leuk om op het strand rond te struinen.
Je ziet vaak heel veel drijfhout op de strandjes.
Voor deze afdaling van ruim 2,5 km deden we de winddichte jacks maar aan, dat is wel zo lekker als je met een vaartje van bijna 60km/uur naar beneden suist. Gelukkig was de weg omhoog niet zo steil.
Een van de vele mooie plekjes van vandaag
Arch Rock
Uitzichtpunt bij Thunderrock Cove, waar we een korte wandeling maakten.
Harris Beach, Brookings
Harris Beach
Harris Beach
De route met de foto's van 23 mei
of plak http://www.crondor.net/usa/gold_beach-brookings.kml in het zoekveld van maps.google.com
Na Brookings hebben we Oregon verlaten!
het vervolg: Californië deel 1 (24 - 31 mei)
Andere pagina's:
De voorbereidingen, heenreis en verblijf in Seabeck
Washington (11 - 14 mei)
NW Oregon (15 - 18 mei)
Californië deel 2 (1 - 6 juni)
De terugreis met de auto + Seabeck e.o. (7 - 17 juni)
|
